Week 5, Ontdekkingstocht Medellin

Aangekomen in guatape, zijn we savonds door het stadje gelopen. Een van de meest kleurrijke steden in de wereld! Empenadas gesnackt en een biertje op het dakterras van een chique hotel gedronken met uitzicht op het meer en de ondergaande zon die de lucht roze kleurde. Het thaise restaurant in ons hostel maakte zijn verwachtingen waar. Echt heerlijk eten! En ik had perongeluk een tweepersoons cocktail besteld, dus die hebben we met zn drieen gedeeld. Savonds nog een potje mega jenga gespeeld en redelijk vroeg gaan slapen. De volgende dag ons eerste zoute brood in Colombia gegeten(al het brood is hier zoet :( ). En ook nog eens vegetarisch! Toen de Pablo escobar boat tour gedaan waar we naar een van zn gebombadeerde vakantiehuizen in guatape zijn gevaren. Hij hield er een merkwaardige hobby op na door allerlei verschillende dieren te houden en bomen van over de hele wereld. Het stuk land is in bezit van de ex- hoofdbewaker van pablo die we nog een paar vragen mochten stellen. Het voelde een beetje onrealistisch om met een vriendelijke man te praten die waarschijnlijke meerdere levens op zn geweten heeft en in de gevangenis heeft gezeten.
Smiddags hebben we dé bekende rots: el peñol bezocht en alle 675 treden beklommen. Waauww wat een uitzicht bovenop! 40 jaar geleden hebben ze een dam gebouwd waardoor een hele stad onder water kwam te staan waardoor het totale meer nu een oppervlakte heeft ter grootte van Medellin. Pas sinds het ontstaan van dit meer is Guatape zo toeristisch geworden door het geweldige uitzicht wat dit meer geeft. Bovendien is de elektriciteit die de dam opwekt goed voor 30% van de totale elektriciteit die in colombia wordt opgewekt. Nadat we voor 10000 COP terug naar het stadje werden gebracht met de tuk tuk hebben we nog een lichte maaltijd gegeten en hebben we de avond afgesloten in het hostel met bier en spelletjes. De volgende dag begonnen we de ochtend vroeg met een free walking tour. De geschiedenis van het stadje valt terug te lezen in de zogeheten "zocalos" die overal op de gebouwen zijn aangebracht. Het zijn 3-D schilderingen van meestal het beroep wat wordt uitgevoerd door de bewoner. Tegenwoordig heeft iedereen de vrijheid om z'n eigen zocalos aan te brengen en zie je bijvoorbeeld de hond geschilderd in een zocalos met het echte exemplaar hijgend naast z'n eigen portret. Door al deze schilderingen maakt dit Guatape tot één van de meest kleurrijke stadjes ter wereld. Geliefd bij toerist uit eigen én buiten-land. Smiddags hebben we de bus naar Medellin gepakt. Bij aankomst in Medellin een biertje gedaan bij een feesthostel en vanuit daar gezocht naar een geschikt hostel. Uiteindelijk een leuk hostel gevonden waarbij de bedden een privé-ventilator hadden, luxe! Die avond nog een vegetarisch burger gegeten en vroeg naar bed. Woensdag zijn we begonnen met de stad te verkennen maar per ongelijk expres belandde we in een shopping mall, oeeeps. En toen heb ik me laten verleiden tot het kopen van slechts een shirt en een jurkje dus de schade is beperkt gebleven. Arme Josh hebben we wel drie uur meegesleept door het hele winkelcentrum. Waar je na 3 keer ook achterkomt is dat er veel te goed geklede en verzorgde Colombianen op straat staan om kauwgom, snoepjes of armbandjes te verkopen. Mij en Charlotte werd dan ook een van de drie aangeboden, maar zodra er mannen in het gezelschap zijn hebben ze ineens iets heel anders te verkopen; jawel cocaïne natuurlijk. Iedereen wees gerust, Josh heeft vriendelijk bedankt voor het aanbod ;) Na ons shopavontuur werd ons aanbevolen om naar café Zorba te gaan. Toen we daar aankwamen waren we niet de enigen met dat idee en hebben we een half uur gewacht op onze tafel. Maar de sfeer buiten was heel gezellig en hebben met onze nieuwe drie 40+ vrienden uit Madrid tequila shots gedaan en in ons spanglish gepraat over onze reizen. In het restaurant eindelijk een goede pizza gegeten(die in SAN Carlos waren niet veel soeps) en een fles rode wijn gedeeld. Geluisterd naar de live band die er speelde en hoe de locals salsa dansten. Een aanrader voor iedere bezoeker in Medellin:).
Donderdag The free walking Tour gedaan. Edgar(ons gids)wist met een hele interessante geschiedenis van Medellin en een goede dosis humor onze aandacht maarliefst 4 uur lang bij zich te houden. Tot voor kort was Medellin nog de gevaarlijkste stad van de wereld( de gids grapte met de vraag: wie van jullie ouders is er gerust op dat je Medellin bezoekt? Waarop niemand z'n hand opstak ;) )maar er zijn veel projecten geweest om de stad te transformeren in een toeristisch vriendelijke stad. Zo was er een plein die bekent stond om de vele prostituees en drugsverslaafden die er rondhingen, nu staat het plein volgebouwd met lantaarns en een bibliotheek om een ander soort publiek aan te trekken. Verder wist onze gids te vertellen dat de oorspronkelijke bewoners uit Medellin gevluchte en trotse Joden en Basken zijn, die werden vervolgd in Europa. Vandaar dat de bewoners uit Medellin zo trots zijn, gigantische monumenten met de historie van Medellin neerzetten en nog altijd weten dat in 1994 het Colombiaanse voetbalteam 1-1 scoorde tegen Duitsland(één van de beste voetbalteams en dus reden tot trots). We eindigde in een kroeg om daar een paar Colombiaanse gebrouwde speciaalbiertjes te proeven en te kijken naar de wedstrijd Argentinië-Kroatië. We dachten dat het Colombiaanse volk hun Zuid Amerikaanse vrienden wel zouden steunen, maar niets was minder waar (Argentinië is maar arrogant wist de man in de bar met gezichtsuitdrukkingen uit te leggen). Savonds zijn we langs een paar hostels gelopen omdat we wilden wisselen, maar we waren al snel moe en hongerig dus gekozen voor de goedkoopste optie ;). Onze honger hebben we gestild met een pokebowl vol verse vis, groente en fruit.
Vrijdagochtend hebben we rustig aangedaan, boekje gelezen, m'n lonely planet verder doorgebladerd en muziek geluisterd. Besloten om deze keer onze eigen lunch te maken met veel fruit in groente in plaats van de traditionele Colombiaanse lunch(alles gefrituurd ;) ). Smiddags was het tijd voor de Tour in communa trece. De beruchte buurt waar Pablo Escobar opgroeide en voor lange tijd de macht had. Onze gids Laura woont daar met haar familie en vertelde dat comuna 13 de perfecte locatie was voor illegale praktijken als drugshandel omdat het omgeven werd door onbewaakte bergen en dichtbij de hoofdweg lag om wapens en drugs te transporteren. Na de dood van Pablo werd de buurt zowaar nog gevaarlijker omdat niet alleen drugscartels, maar ook de guerrilla en paramilitairen vochten over de macht van deze buurt. Ze is dan ook getuige geweest van de overheidsinvasie in 2002 waar 1000 soldaten en politiemannen de buurt in kwamen om deze voorgoed vrij te maken van de drie ongewenste partijen. En daarbij kwamen ook onschuldige burgers bij om het leven. De buurt valt nu niet meer terug te herkennen met overal waar je kijkt graffiti met tekeningen om de geschiedenis van de buurt te herinneren en schilderingen van hoop. We zijn omhoog gegaan met de roltrappen, deze moeten de buurt beter verbinden met de stad, en hebben we uitgekeken over de oneindig grote stad Medellin. De Tour hebben we beëindigd met een dikke knuffel van onze gids en een "radler van Colombia"(beetje zurig, maar wel lekker). In Poblado teruggekomen hebben we boodschappen gedaan in een mega supermarkt. Wat een verlichting om eindelijk te kunnen kopen(en dus koken) wat je wilt. Tomatensaus bijvoorbeeld, echt een zeldzaamheid hier. En toen in ons nieuwe hostel gekookt en gegeten. Het hostel "the garden" waar we naar verhuisde was een goede keuze. We waren nauwelijks begonnen met eten en er werd al bij ons aangeschoven en een praatje gemaakt. Die avond met z'n allen op stap gegaan in Medellin. En ja! Het is een echte feeststad en heeft voor ieder zn muzieksmaak wat te bieden. Onze nieuwe vriendinnen uit Cali wisten ons met perfect Spaans door alle barren te leiden en zo werd het een late avond.
Zaterdagochtend het meest uitgebreide inclusieve ontbijt gehad met ei, brood, KAAS!!!(niet zoals thuis natuurlijk, maar toch), fruit en rijst¿. Een beetje jammer dat ik dit niet de avond van te voren wist, wat dan had ik wat minder biertjes gedronken;). Die middag met twee nlse meiden en Charlotte (Josh lag uit te brakken in z'n bed) de cable car genomen om nogmaals een uitzicht over Medellin te hebben. In de cabl car werden we vergezeld door twee zussen met hun kinderen. Het meisje vond deze 4 blanke, blonde meiden reuze interessant en bleef naar ons kijken. Dus toen begon ik een gesprekje over hoe ze heette en of ze ook op vakantie was. Na een tijdje vond haar neefje dat hij ook aandacht verdiende dus hij vertelde me terwijl ik in gesprek was met het meisje: "me llamo Manuel", waarop iedereen begon te lachen en Manuel dacht dat hij de show had gestolen. Smiddags een Colombiaans ontbijt besteld(wat je alleen echt als ontbijt moet bestellen als je een onstilbare honger hebt). Savonds gechilled voor de tv in het hostel met z'n vieren en onze mega gezonde noodles met groentes gegeten. Savonds zijn we met twee Engelse jongens naar een bar gegaan die een zwembad in de achtertuin had, gevuld met plastic ballen. Jawel, de ballenbak voor volwassenen! :D. Zondag was de dag van de wedstrijd Colombia tegen Polen. Buiten het voetbalstadion hadden ze een groot scherm opgehangen en het plein zag geel (;) ) van de mensen. Het was een hele ervaring om tussen de springende en feestende mensen te staan. Tegen de tijd dat de wedstrijd was afgelopen was iedereen dronken en werd het feest doorgezet in de cafés. Daar hebben we nog een biertje gedronken en zijn toen terug naar huis gegaan. Die avond zijn we in het hostel gebleven en hebben we film gekeken en kaartspellen gespeeld, want de volgende dag weer een busreis voor de boeg...